Kostki słomy - sposób na termoizolację

 

Rys historyczny

Wykorzystanie kostek słomy (ang: strawbale) jako materiału budowlanego miało swój początek pod koniec XIX wieku, na terenach stanu Nebraska, USA. Rejony te były niezwykle ubogie w drewno, jednak obfitowały w trawy, porastające rozległe obszary. Wynalezienie konnej prasy, stworzyło możliwość kompresowania siana w kostki. Tak narodził się materiał, który odegrać miał decydującą rolę w budownictwie naturalnym. Ściany tynkowano wówczas cementem. Siano z czasem zastąpiono słomą, a cement gliną i wapnem, budynki gospodarcze stały się protoplastą

nowoczesnych domów mieszkalnych, które dziś na całym świecie przezywają renesans.

 

Na świecie

Najwięcej budynków w tej technice powstało w ojczyźnie tej metody tj. stanach zjednoczonych – ponad kilka tysięcy. W Europie dużo ich jest we Francji –ponad 700, Niemczech oraz Austrii (ponad 100). Taki stan rzeczy związany jest najczęściej z istnieniem ośrodków badawczych, które tworzą regulacje prawne oraz organizacjami, które popularyzują wiedzę wśród inżynierów oraz inwestorów.

 

W Polsce

W Polsce jesteśmy aktualnie świadkami znacznego wzrostu zainteresowania techniką wznoszenia budowli z użyciem kostek słomy. Do tej pory powstało ok. 13 obiektów w tej technologii w tym 5 budynków mieszkalnych, z czego 3 są już zamieszkiwane. Pierwszym budynkiem był nieduży obiekt gospodarczy we wsi Przełomka na Suwalszczyźnie, który funkcjonuje do dziś jako domek agroturystyczny.

 

Materiał

Do budowania używany jest ten sam materiał, który często widuje się na polach w sierpniu – słomę sprasowaną w kostki. Jedyną różnicą, przynajmniej w Polsce, jest stopień kompresji. Do budowy wymagane są kostki o ciężarze nie mniejszym niż 100kg/m3. Tak przygotowane, kostki są bardzo dobrze ściśnięte, trzymają swój prostopadłościenny kształt i gwarantują trwałość ścianie.

 

Metody

Istnieje co najmniej kilkanaście odmian tej techniki. Rozróżnia się je głównie pod względem funkcji jaką pełni słoma w przegrodzie. Mowa tu o metodzie samonośnej (ang: loadbearing), gdzie słoma przenosi również obciążenia z dachu, oraz wypełnieniowej (ang: infill), gdzie słomy używa się jedynie jako wypełnienia konstrukcji drewnianej. W ramach każdej z tych podstawowych grup znajdują się modyfikacje pozwalające np. umieścić słupy konstrukcyjne w środku ściany lub na zewnątrz. Dobór metody zależy bardzo mocno od konkretnej sytuacji i funkcji budynku.

 

Właściwości

Najważniejszym argumentem przemawiającym za zastosowaniem kostkowanej słomy są jej niezwykle dobre właściwości termoizolacyjne. Raporty z badań prowadzonych w kilku niezależnych instytutach badawczych pozwalają szacować współczynnik lambda (przewodność cieplna) w granicach λ=0,039 0 – 0,05. Dla ściany o grubości 50cm daje do współczynnik U=0,078 - 0,1. Przy odpowiednim detalowaniu możliwe jest budować domy o niezwykle niskim zapotrzebowaniu na energię cieplną.

 

Materiał zaczerpnięty ze strony: http://www.cohabitat.net